Filmclub Maassluis op bezoek
Het was een goed bezette avond; er was dan ook wat te bespreken en te beleven.
Om te beginnen de nabespreking van de Uitdag LVSL op zaterdag 17 september naar Futureland op de tweede Maasvlakte. Een, zo was de mening van de deelnemers, geslaagde Uitdag, hoewel de boottocht niet doorging: diverse mensen zouden zeeziek geworden zijn nu de wind zo sterk was.
En te beleven viel er die maandag ook wat: filmclub Maassluis kwam films vertonen van zijn leden. Verleden jaar was al een avond, te verzorgen door filmclub Masssluis, gepland, maar corona …..
Filmclub Maassluis vertoonde 13 films, voor elk wat wils, speelfilms, vakantiefilms, 1-minutenfilms.
De eerste film was een speelfilm, met de titel “Briefgeheim” van Wim Rieke. Een goed gemaakte film over een eenzame vrouw, die aangetekende brieven aan zichzelf schrijft om nog contact te hebben met de postbode. De film heeft op Unica de eerste prijs gehaald.
Daarna werd de film “De laatste grens” vertoond. Een film die, volgens een van de aanwezigen, onbegrijpelijk was. Er werd uitgelegd wat de bedoeling was van deze film. Bij handopsteken bleek dat 3 mensen de film overeenkomstig deze uitleg begrepen hadden.
Gelukkig, aldus Henk van de Meeberg, de inleider van de avond, kwamen er daarna gemakkelijker te begrijpen films.
“De verborgen schatten” van het Paria Plateau in Arizona. Prachtige canyons. Gerard de Boer had liever de film stereoscopisch gezien; de maker Loes Schopman stond erbij, maar je zag dat ze in haar hoofd al plannen aan het smeden was om met haar mannen terug te gaan om alles in 3-D op te nemen.
Na de pauze nog 10 films. Dat zou nog een latertje kunnen worden, maar de minuten geteld en zo uitgerekend dat we zo rond half elf de avond wel zouden beëindigen.
Een interessante vakantie film over Myanmar door Guus Mansveld, met zijn 87 jaar het oudste lid van filmclub Maassluis. Er kon in die tijd nog vrijelijk gefilmd worden in Myanmar. Het was alles goud wat er blonk. André kon Guus nog filmbeelden van een Boeddhistische tempel nasturen.
Een 1-minutenfilm van Wim Rieke: een ontbijttafel die voller en voller wordt met allerlei lekkernijen; dan komt de echtgenoot aan tafel, kijkt rond en zegt: “Hebben we geen eitje”. Alles heel close gefilmd. Later vertoonde hij nog een andere 1-minutenfilm met een verrassend slot maar het grapje over een overleden echtgenoot en hond werd niet door iedereen gewaardeerd
Henk van de Meeberg, liet twee van zijn films zien: zijn boodschap aan ons: ook thuis en met beperkte moeite kun je een leuke film maken.
Als dank voor deze interessante avond bood André aan dat LVSL een avond met films verzorgt bij filmclub Maassluis. Reciprociteit, zoals dat heet.
Jan van Zoest