Pieter Reintjes gaat het vanavond met ons hebben over het belang van een goed filmscenario. Hij had zo’n grote opkomst niet verwacht en realiseert zich dat de LVSL een grote club is. Toen Nelleke hem uitnodigde om hier een avond te komen verzorgen, voelde hij zich zeer vereerd’.
Pieter vertelt eerst iets over zich zelf: van oorsprong Neerlandicus en een aantal jaren (hoofd)redacteur van het blad Video Hobby Magazine. Hij kan zich nog herinneren dat hij ooit een interview heeft gedaan over een film van de LVSL dat ging over de Leidse Sleutels. Vanuit de zaal komt de mededeling dat dat wel erg lang geleden is! Daarnaast is Pieter een van de oprichters van Video-College (video-college.nl) dat diverse workshops organiseert.
De precieze vraag aan Pieter voor deze avond is om de belangrijkste regels te bespreken voor het schrijven van een goed scenario. Op de vraag; Wat is een scenario? komen diverse reacties uit de zaal o.a.: een bepaling van je gedachte, het verhaal van een film, een beschrijving van wat je ziet. In het algemeen kan je zeggen dat een scenario een chronologische beschrijving is van één of een aantal gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden of nog moeten plaatsvinden. Het is in feite de weergave van een verhaal en in onze filmwereld dus een (film)verhaal.
Een scenario wordt gebruikt voor een toneelstuk maar ook voor een film. Voor ons als filmers is het eigenlijk een hulpmiddel om te komen tot de beschrijving van je film (filmscenario). Maar het kan dus ook zijn voor een stripverhaal of een roman. Als iets qua plaats en qua tijd verandert, kan je spreken van een nieuw stukje film (scène). Een opeenstapeling van verschillende scènes noem je een scenario. Een scenario is dus een geschreven verhaal om een film te maken en bestaat uit een reeks scènes met plaats, tijd, handeling en dialoog. Bij een documentaire, Fixiefilm of vakantiefilm kan je er niet vanuit gaan dat iedereen ze mooi vindt. Iedere film is persoonlijk. Een vakantiefilm over bijvoorbeeld Alaska vindt de een prachtig en de ander zal zeggen ‘dat laat me koud’! De belangrijkste elementen van een scenario zijn: een goed verhaal (het moet ergens over gaan), een goede structuur, met een ‘handelende’ held en met veel drama (conflicten).
Een heleboel mensen hebben zich bemoeid met structuur van film. Pieter noemt hierbij de Amerikaan Syd Field (Hollywood, 19 december 1935 – Beverly Hills, Californië, 17 november 2013). Hij was een invloedrijk Amerikaans scenarioschrijver die uitgroeide tot een van de populairste scriptgoeroes in de filmindustrie. Field volgde het ideale scenario; een drie-actstructuur. Dit betekent dat het scenario kan worden onderverdeeld in drie delen: Setup, Confrontatie, en Ontknoping/oplossing. Field geeft daarbij ook de momenten aan, wanneer er een andere wending is in het verhaal; een omslag van het begin naar het midden van de film. Dat noemt hij een Plot Point. Vervolgens komt er tussen het midden en het eind ook weer een Plot Point.
Vervolgens gaat Pieter in zijn verhaal over naar een ander kopstuk in de filmwereld, Christopher Vogler (o.m. bekend om zijn boek ‘The Writers Journey).
Bij Vogler is er eerst sprake van de introductie van de hoofdpersoon die in een bepaalde situatie komt, en daar een opdracht krijgt. In het middengedeelte zie je dan dat de hoofdpersoon geen zin heeft in de opdracht én wat hij doet om zijn eigen doel te bereiken. Dit leidt dan vaak tot conflicten (drama) wat de film interessant maakt. In het laatste gedeelte zie je dat hij alsnog instemt/zijn opdracht uitvoert ofwel met alles weer in het reine komt.
Aansluitend hierop worden ter toelichting scenes van diverse films vertoond, o.a. een politiefilm (16 Blocks) en de film Toscane, waarin de rol van de hoofdrolspeler steeds duidelijk wordt belicht. De diverse scenes zorgen ook voor de nodige hilariteit in de zaal.
Leuk zijn ook scenes uit de film de Sound of Music, waarin Julie Andrews als gouvernante in een voor haar onbekende wereld komt bij de familie Von Trapp. Ze houdt er van om de kinderen te noemen bij hun naam. Ze weigert dan ook de kinderen te dirigeren middels het blazen op een fluitje, wat de vader Kapitein Von Trapp van haar verlangt. Uiteindelijk vinden de gouvernante en kapitein Von Trapp elkaar en accepteert zij ook het fluitje!
Vervolgens komt het fenomeen vakantiefilm aan de orde. Vakantiefilms zijn niet altijd voor iedereen interessant. Wat kan je daar aan doen? Je kunt een vakantiefilm ook weer verdelen in begin, midden en eind. Heel simpel is: – je gaat er heen, – je hebt op vakantieadres de nodige activiteiten – je gaat weer naar huis. De mensen zelf zie je bijna nooit in een vakantiefilm; soms de vrouw die vooruit loopt in een in straatje, terwijl de man staat te filmen! Het is en blijft maar een registratie! Je kunt in een vakantiefilm best eens een conflict opnemen. Denk bijvoorbeeld aan een ‘conflict’ waar de vraag speelt of men wèl of niet naar een enge kloof gaat klimmen. Zoiets maakt de vakantiefilm vaak veel interessanter.
Dan informeert Pieter bij de aanwezigen naar de film De Waardgracht. Uiteraard kennen we die film! Deze film, destijds gemaakt door leden van LVSL, gaat over 2 mensen die bij de pastoor komen om een begrafenis te bespreken. Pieter geeft een aantal tips hoe de film wat krachtiger wordt door o.m. close-ups toe te passen. De aanwezigen vinden de film (nog steeds) leuk en ook spannend. Pieter vindt dat de film leuk gemaakt is máár nog een stuk spannender is te maken door het ‘conflict’ tussen de twee mensen over het wel of niet ‘stelen’ van de kalender, wat groter te maken. De rol van de pastoor kan ook nog wat uitgebreider. ‘Je kunt met deze film nog alle kanten op!’
Pieter geeft vervolgens wat adviezen qua scenario voor een andere LVSL film t.w. ‘Paard te water, Koudenhoorn Warmond’, gemaakt door Hans van Gerven. Bij een rapportage van Jeroen Akkermans over mensen in Oekraïne bij hun verwoest flatgebouw, merkt hij op dat Jeroen zichzelf als hoofdpersoon heeft gemaakt i.p.v. de bewoners! Tot slot toont hij de bekende act van Wim Sonneveld waarbij er een groot conflict ontstaat tussen de kapper die enkel een postzegel van een kwartje wil en de postbeambte die hem van alles wil aansmeren; een groot conflict (drama) wat een geweldig resultaat oplevert!
Ter afronding van deze avond en ter voorbereiding van de vervolgbijeenkomst (over een maand) geeft Pieter de aanwezigen een opdracht (let op de opdracht is wat aangepast). Hij bedankt de zaal voor de inbreng en de gezelligheid. Waarna applaus volgt.
Jos Duijnhoven
OPDRACHT
Bedenk een kort filmverhaaltje met daarin een conflict tussen de hoofdpersoon en een ander.
Het mogen ook een paar scènes zijn. Het gaat om het idee met daarin:
3-deling begin, midden, eind
met een conflict
met een handelende held
Praktisch
We hebben maar 120 minuten de tijd. Werk daarom met een paar mensen samen.
Max. 10 groepen (voor 120 min), maar individueel mag ook.
Je Word-document vóór 1 februari inzenden naar: post@pieterajreintjes.nl