Na de opening van de avond door André en het zingen voor de verjaardagen van Bianca en Elly is het woord aan Hans Stauttener en Arie de Ridder voor de analyse van vier ingezonden films.
De eerste film, ‘Tante Betsy’, is gemaakt door Bianca Kraus. Een eerdere versie van deze film, vertoond op de filmanalyseavond van 6 maart, toonde alleen beelden van het ‘Tante Betsy Kampeerweekend’. Naar aanleiding van de opmerkingen daarover van de analist Jan van Wandelen heeft Bianca nu de langere versie (opnieuw?) ingestuurd. In deze versie is de film aangevuld met een inleiding waarin (door haarzelf) op een geestige manier uitleg wordt gegeven van wat een ‘Tante Betsy Weekend’ nu precies inhoudt en waarom je daarvoor zo’n malle jurk aan moet. We zien vervolgens een bijzonder humoristisch verslag van het weekend.
Hans Stauttener heeft wel flink wat verbeterpunten gevonden:
– de film is wel in Full HD maar in 25i gefilmd (of gerenderd?); standaard is 25p (of anders 50p).
en meer inhoudelijk:
– het pakketje in het begin van de film is al open;
– op ca 0:40 en 3:10 wordt ongeveer hetzelfde verteld; de ‘tekkelweekends kunnen er wel uit;
– de muziek is erg hard; bovendien komt hetzelfde liedje steeds terug; verderop in de film zitten ook stukken waarbij het geluid hard-zacht-hard is;
– op ongeveer 4:10 heeft Bianca ineens een gele jas aan;
– het geluid in het busje is erg bewerkt en daardoor niet mooi. Dat komt, zegt Bianca, omdat ze van buiten heeft gefilmd en het erg hard waaide;
– we zien een erg kort shot door de voorruit van dat busje, waarop eigenlijk niets te zien is. Shot kan er beter uit;
– Op 6:15 is de zin te kort afgekapt;
– Op 6:25 gaat het over paddenstoelen; Hans heeft die niet gezien, wat leidt tot hilariteit onder met name de dames in de zaal: de jurk in beeld zit vol met paddenstoelen;
– “Dit is ons puphoekje” wordt er gezegd, gevolgd door een kort shot van een hondje. Van Hans mag dit eruit; Bianca verweert zich met het argument dat dit er expres in zit, vanwege de knipoog.
– Vanaf 8:35 had Hans liever het live-geluid gehoord dan de muziek die er nu onder staat.
Gelukkig heeft Hans ook positieve punten te noemen: de shots zijn mooi en afwisselend (een goede mix van wide, close en half totalen). Leuk om de inrichting van het campertje te zien. Het is een lineair verslag, van de vijf W’s zien we er een paar pas op het eind. Doelgroep zijn de Betsies. Het is duidelijk te zien dat de film met passie gemaakt is. “Al met al een leuke film om naar te kijken”, al was Hans naar eigen zeggen niet zo geboeid door de film (in tegenstelling tot een groot deel van de zaal). Hans vertoont tenslotte een aangepaste eigen montage van de film, korter (maar daardoor wel met meer springers en een rare overgang naar Bianca met jurk).
Arie de Ridder introduceert de tweede film als “Het omgekeerde van wat we zojuist hebben gezien”. We zien een verstild verslag van een bezoek aan het Kasteel van Langoiran in Frankrijk, gemaakt door Leo van Aubel. Mooi gedaan, door Lucie (Leo’s echtgenote) als verteller in de film te verwerken.
Arie: “Het is een korte (4:28) vakantiefilm met één thema. Een strakke verhaallijn, mooie shots vanuit goede standpunten, goede montage en een duidelijke stem.” Het verhaaltje zelf is wel een beetje dun: Arie had liever meer informatie over het kasteel gehoord, maar moet toegeven dat hij ook zelf niet veel heeft kunnen vinden op het net. Alle vijf W’s komen aan bod. Aan de spreekster is te zien dat ze het leuk vond. De film wordt wel in tweeën gehakt naar het deel over het wijnhuis van het kasteel. Te weinig verandering om van een ‘wending’ te spreken; misschien was het daarom beter geweest de film door te laten lopen, alhoewel dat lastig is omdat Lucie die tweede dag andere kleding aan heeft.
Technisch zit de film goed in elkaar, maar we zijn niet veel te weten gekomen over het kasteel; in elk geval niet zoveel dat je er graag zelf naartoe zou willen. Leo vult aan met dat er inderdaad ook niet veel te zien was. En dat dit een filmpje is uit een serie van zeker acht die hij maakt over Franse kastelen.
Ook de volgende film, ‘Kagerzoom, zo dichtbij’, is gemaakt door Leo van Aubel. Wederom neemt Lucie ons aan de hand om ons (nu) het Kagerzoomgebied te laten zien.
Arie: “We zien een wandeling die wil tonen hoe mooi het gebied is. Geen verrassingen; de 5 W’s staan als een huis. Na een duidelijke titel volgen we de wandelaarster op de voet. De camerastandpunten zijn soms verrassend, dat triggert de kijker. Mooie close-ups en overzichtshots; de details onderweg doen ertoe.” Wat details:
– van het boek uit de minibieb zou je als kijker graag de titel zien;
– het woord ‘KAAG’ staat op het vertoonde kaartje in de Joppeplas;
– het tarievenbord bij het pontje staat drie seconden in beeld; dat is tekort om het te kunnen lezen. En het shot komt te vroeg: beter is om eerst de pont te laten zien.
Vanuit de zaal komt nog de opmerking dat het initieel niet duidelijk is dat Lucie niet met de pont meegaat.
– de kaarten onderweg op de borden zijn totaalkaarten, waardoor je niet echt weet waar je bent. Arie toont later een voorbeeld van hoe je dat zou kunnen oplossen.
– bij circa 3:56 gaat de filmer over de as: de kijker ziet niet dat Lucie terugloopt, het lijkt of ze verder gaat.
De muziek is goed gekozen en ondersteunt de beelden. Arie concludeert dat het een leuke film is die het waard is vaker vertoond te worden.
De vierde en laatste film van vanavond is van Mario Mazzacani en heeft de Uitdag van de LVSL in 2023 (??!) als onderwerp. We zien veel LVSLers die ondanks de harde wind (waardoor de boottocht niet doorging) een plezierige dag hebben met elkaar. André als terugkerende ‘running gag’ wordt erg leuk gevonden.
Hans Stauttener heeft wel wat verbeterpunten gevonden:
– op 1:13 zien we een shot vanuit de bus waarvan niet duidelijk is wat we zien; kan eruit;
– vanaf 3:06: de spreker in de bus is teveel in beeld; we zien te weinig beelden van buiten;
– vanaf 4:11 (aan het water): denk om ‘de as’: we zien beelden van links en rechts door elkaar heen; beter is het om dit aan te passen door beelden om te wisselen;
– op 6:35: de overgang naar de filmzaal kan beter met bijvoorbeeld een titel aangekondigd worden;
– vanaf 6:52: er vallen af en toe wat stiltes bij de spreker; beter is het om dit strakker te monteren;
– circa 8:40: het geluid stopt, terwijl de film doorloopt; zelfde gebeurt iets later nog eens;
– bijna aan het eind van de film zegt André: “We gaan naar huis”; beter zou het zijn als dit shot ook echt de film afsloot.
Wat Hans mooi vindt zijn onder andere de stabiele beelden van de zee (inclusief slow motion), ondanks de harde wind. Mario had een eenbeenstatief mee, vertelt hij.
Resumerend: Mario neemt ons mee op de Uitdag in een lineair verslag waarin veel LVSLers in beeld komen. Een leuke film voor het LVSL-archief. Tot slot toont Hans zijn aangepaste montage, waarin met name de powerpointpresentatie in de filmzaal veel sneller gesneden is.
Ruud Smeenk