Het is Leo van Aubel die even na achten de avond opent en meldt dat André onderweg is naar Italië, en vanuit de zaal het laatste nieuws dat André in Zürich is. Het is de een-na-laatste avond voor het zomerreces.
Leo presenteert ook de rest van de avond, gewijd aan filmanalyse die hij heeft gemaakt met hulp van Cees Landwier. Het gaat om vijf films en als bonus nog een film van hem.
De eerste film, van Wil van Voorst, heet De Beuk erin en dat is ook letterlijk wat er gebeurt. Wil filmde elke dag de sloop van de vlak bij zijn huis gelegen zusterflat van het Alrijne Ziekenhuis. Na selectie van materiaal bleef deze film over. Volgens Leo had de film nog korter gekund (“Kill your darlings!”) omdat je dezelfde handelingen meerdere malen ziet. Films worden meestal beter van inkorten tot de essentie, maar je kunt dat inkorten ook beperken door ander materiaal aan je film toe te voegen.
Leo zag dat de opnames niet altijd even stabiel waren en soms stond de camera scheef ten opzichte van het gefilmde. Ook was de voice-over soms moeilijk te verstaan door het harde live-geluid. En de voice-over liep voor op het beeld.
De tweede film was van Ruud Smeenk: Een LVSL-blik op Futureland, een verslag van het dagje uit van de club naar de Maasvlakte. Ruud vertelde dat de hij het uitje wilde laten zien door de ogen van de deelnemers en de manier waarop hij dat deed was goed geslaagd. Qua opbouw was de film een chronologisch verslag met veel leden in beeld, maar door de uitwerking in korte stukjes, met afwisselende en goed passende muziek, was het een mooie film geworden die geen moment verveelde. Tussen de mooi strakke opnames met goed opgenomen geluid viel het gebruik van de veeg-overgang op, die door Ruud heel mooi was uitgevoerd: op het eind pande het beeld in een flits naar rechts en in diezelfde flits ook het nieuwe shot op.
Leo had veel lof over aspecten van de film die in het archief van de LVSL thuishoorde omdat er zoveel leden van de club in waren te zien.
De derde film, van Hans van Gerven, was een korte film met een lange titel: Drielingstorm Dudley Eunice Franklin. De film was echter geen technisch-wetenschappelijke verhandeling over dit fenomeen, maar een kort filmpje over de gevolgen van de storm voor een bos in Warmond. Op het geluid van opzwepende muziek zagen we afgebroken takken, omgevallen bomen en we hoorden gedonder van onweer. Daarna hoorden en zagen we gezaag en gehaksel tijdens het opruimwerk.
Leo vond het goed en rustig gefilmd en vond de stormachtige muziek goed gekozen. Beeld en muziek vulden elkaar goed aan. De montage liet het wie, wat, waar goed tot zijn recht komen en de titel is wat kort in beeld en de gekozen muziek wordt niet vermeld in de aftiteling. Hans zei dat het maar een kort en snel gemaakt filmpje was, eigenlijk niet bedoeld voor filmanalyse.
De laatste film voor de pauze was van Cees Mokveld: De Witte Singelboom. Van buiten onze dampkring keken we neer op de Aarde om vervolgens pijlsnel in te zoomen op een locatie aan de Witte Singel in Leiden waar het drama had plaatsgevonden: een boom was gesneuveld bij een storm en had schade aangericht aan de omgeving. We zagen een indringende foto van een onherstelbaar beschadigde auto en na de foto’s vertelde tekst dat de film “10 jaar daarna” verder ging. Waarna we vervolgens opnames van zogenaamd preventief onderhoud zagen. Dus ook in deze film zware machines, maar nu vergezeld van heftige heavy-metal-muziek. Het was even een gezwoeg, met veel gekraak van oud hout, maar op het eind van de film tilde een machine de boom van zijn afgezaagde stronk en was de boom uit het straatbeeld verdwenen.
Leo vond de muziek wat heftig en ook hier vond hij dat onder het motto “Kill your darlings” wel iets gesnoeid had kunnen worden in de vele beelden van ronkende machines. Hij miste een onderliggend verhaal. De gebruikte muziek werd niet vermeld in de aftiteling. Na nog enkele detailopmerkingen vertelde Cees dat het zijn auto was die beschadigd was geraakt en dat de laatste auto in beeld zijn nieuwe auto was die de gemeente hem had vergoed.
Na de pauze zagen we de keurig verzorgde film van Gert-Jan Tates. Een eerste van meer films over de “Groote Oorlog”, zoals de Eerste Wereldoorlog voor 1940 werd genoemd. Deze film behandelde de Slag bij Verdun en zette nog eens de gruwelijkheden van een oorlog op het netvlies, zoals die helaas nog dagelijks zullen gebeuren in Oekraïne. De film gaf degelijke informatie over de voorbereidingen, de hoofdpersonen en wat er gebeurde. Hoe gruwelijk het allemaal was en hoe hoog de emoties daarbij opliepen bleek uit het feit dat zelfs een postduif tot held wordt gemaakt en een Franse onderscheiding krijgt. Indrukwekkend was de reusachtige tombe met beenderen van gesneuvelde Franse militairen, waarschijnlijk slechts een fractie van de 700.000 slachtoffers die aan beide zijden vielen. Leo roemt de film, maar vindt dat het korte einde een beter slot verdient. Gert-Jan vertelt dat hij daar nog aan werkt en dat Henny Hartevelt hem daarbij helpt. Er komt een vervolg over de Slag bij de Somme.
Omdat het nog vroeg is laat Leo tot slot een eigen vakantiefilm zien, met de uitnodiging aan de zaal om suggesties te doen voor verbetering.
We zagen een keurige film over het Château de Cheverny, een van de mooie kastelen aan de Loire. Mooie beelden met een informatie voice-over met daaronder passende barokmuziek. Bianca vond de film heel mooi, maar ze vond de muziek iets te druk ten opzichte van de stem van de voice-over. Hans Stauttener had bij de buitenopnames liever geen muziek, maar live-geluid en Henny Hartevelt vond dat je muziek beter niet voortdurend kunt laten horen, maar moet afwisselen met stukken zonder muziek. Hij had één shot gezien dat wat gelig was, maar verder vond hij het een heel goede film
En daarmee besloot Leo om 22.15 de avond.
Verslag: Jan van Wandelen