Filmanalyse door Leo van Aubel en Arie de Ridder.
Op deze avond worden weer een aantal films van LVSL-leden besproken.
De eerste film ‘Werk in het golfterrein’, van Cees van Landwier is geanalyseerd door Leo van Aubel. De film gaat over werkzaamheden aan de green van hole 6. De green, een kort gemaaid grasveld om een hole, was in de afgelopen 30 jaar, 90 cm verzakt en moest weer opgehoogd worden. De film laat een gigantische klus zien, waarbij de green met 450 kubieke meter aarde wordt opgehoogd. De film geeft een gedetailleerd beeld en een heldere uitleg van de werkzaamheden. Er zijn een aantal leuke shots, o.a. via de achteruitkijkspiegel van de tractor, waarop de camera (en Cees) meelift! De film kent qua beelden een goede afwisseling. We zien close-ups, medium total- en totalbeelden. De muziek past goed bij de beelden. De voice-over sluit goed aan bij wat we zien, maar is soms wat te zacht t.o.v. het achtergrondgeluid. Nog enkele verbeterpunten zijn te vinden rond de titel en de aftiteling. Hier kan meer contrast worden aangebracht waardoor de letters beter te lezen zijn. Ook de naam van de filmmaker komt dan beter in beeld, wat hij (ook) met deze film zeker verdient Samenvattend: ‘Werk in een golfterrein’ is een gedetailleerde film over een niet voor de hand liggend onderwerp; origineel dus! Ofschoon er hier en daar nog enkele verbeteringen mogelijk zijn is het een film met een goed opgebouwd en logisch verhaal Omdat er zo dicht bij huis is gefilmd, is het extra leuk! Een geslaagde film, plezierig om naar te kijken!
De volgende films worden geanalyseerd door Arie de Ridder.
‘Het jaarlijkse bomenonderhoud’ van Cees Mokveld is de volgende film. Het is een verslag van het snoeien van een enorm hoge boom in de tuin van Cees die o.a.te veel wind vangt. Er is met twee camera’s gewerkt; een hoger geplaatste camera op statief en een beweegbare camera vanaf de grond. De camera vanaf de grond zorgt voor de beeldwisselingen die als PIP verticaal op de beelden zijn gemonteerd. In feite wordt het beeld in drie verticale stroken opgedeeld, waarbij de middelste strook de PIP beelden weergeeft. Om meer vaart in de film te brengen, zorgen de camera’s er voor dat het werktempo van de tuinlieden flink wordt opgeschroefd! Minder geslaagd zijn de diverse springers die zijn ingevoegd om het zelfde doel te bereiken. Het vrolijke deuntje op de achtergrond maakt de snoeipartij tot een opgewekte gebeurtenis. Aan het eind zien we dat zowel de hond als het baasje plezier hebben met het gekapte hout. Een verbeterpunt is de titel die onnodig lang is en door de drukke achtergrond net aan leesbaar is. Samenvattend: Een kort leuk en luchtig filmpje. Het laat zien dat ook een eenvoudige gebeurtenis rond het huis te verfilmen is!
‘Rondje IJsselmeer’ van Petra de Sterke, is een film van een fietsvakantie van twee dames langs het IJsselmeer. In deze film worden we meegenomen op een tocht die ons veel leuke informatie over diverse bezienswaardigheden geeft. De dames hebben er duidelijk zin in. De structuur van het verhaal, die wat verwarrend begint, volgt de dames niet altijd op de voet, maar toont soms plaatsen waar we als kijkers van de film al voorbij zijn. Zo zien we het Muiderslot als de dames al een heel stuk ten noorden van Amsterdam fietsen. De film is opgenomen met een smartphone wat beperkingen geeft m.b.t. close-ups en tele-opnames. Een tip hiervoor is om te filmen met hogere resolutie zodat er alsnog ingezoomd kan worden. Een ander verbeterpunt is de filmrichting die vaak niet gelijk is aan de fietsrichting. In de montage van de film zijn fraai geanimeerde routes gemaakt wat de route erg duidelijk maakt. Beter zou nog zijn als deze route-animatie ons telkens afzet op het punt waar de tocht verder gaat. Een andere tip is om de PIP’s steeds op dezelfde plek te zetten. Verder laat de film weinig andere mensen zien. Zo horen we de pontjesbaas, maar hij komt nauwelijks in beeld.
Samenvattend: De film is duidelijk bedoeld voor vertoning voor vrienden en kennissen, maar óók voor onze filmclub. Ook voor ons is de fietstocht leuk. Jammer dat de dames in de film een hogere versnelling hebben dan de bezienswaardigheden die regelmatig hun tempo niet bij kunnen houden! De film toont heel veel mooie bezienswaardigheden op veel verschillende plaatsen. We zien ook wat er allemaal komt kijken bij zo’n fietstocht; kaartlezen, voor overnachtingen zorgen, fietsen en nog eens filmen! Soms handen te kort !
‘De tuinen van Eyrinac’ van Leo en Lucie van Aubel is de volgende film. Het gaat hier om een verslag van een mooie wandeling in de tuinen van het Franse Eyrignac bij de plaats Salignac-Eyvisgues. De eerste tuinen van het park dat in totaal zo’n 10 hectaren beslaat, werden al in de 18e eeuw aangelegd. Dankzij omvangrijke herstelwerkzaamheden halverwege de vorige eeuw, verkeren de tuinen weer in hun oorspronkelijke staat en behoren ze nog steeds tot de mooiste bezienswaardigheden in de Dordogne. Opvallend zijn de grote buxushagen die in allerlei figuren zijn gesnoeid. De makers van deze film hebben duidelijk oog voor de Franse geschiedenis met de daarbij behorende kastelen en parken. Met een inzoom op de landkaart worden de kijkers keurig bij het begin van park afgezet. We volgen de wandelaarster die ons onderdelen van de diverse tuinen laat zien. Via een heldere voice-over krijgen we daarover de noodzakelijke informatie. De film is compleet met begin-midden-einde. De film geeft net als een folder de schoonheid en de intenties van het park aan. De regie en het camerawerk zijn strak en fraai. Dat geldt ook voor de overgangen. Leuke en frisse momentjes zijn het blaffen van een ‘gesnoeide hond’ en het krijsen van een ‘gesnoeide pauw’! Een mogelijk verbeterpunt is de animatie op de kaart waardoor de kijker wat preciezer op de juiste plek wordt neergezet. De muziek is passend en de voice-over is prettig en prima te verstaan. Samenvattend: Een mooie, complete film waarbij de tuin in de film goed tot zijn recht komt.
‘Een 3-daagse bedevaart naar Kevelaer’ van Bianca Kraus is de laatste film van vanavond. Het gaat hier om groepsreis naar het Duitse Kevelaar; bekend als Maria-bedevaartsoort. Sinds 1642 wordt er een als ‘wonderbaarlijk’ beschouwde afbeelding van de Maagd Maria vereerd. Veel katholieken komen jaarlijks naar dit ‘genadebeeld’, dat in het Latijn bekend staat als de Consolatrix Afflictorum, ofwel de “Troosteres der Bedroefden”. Veel bezoekers of bedevaartgangers komen dan ook naar Kevelaer om een overledene te eren. De reis van het gezelschap wordt van het begin tot het einde gevolgd. De kijker wordt via het oog van de camera ook deelnemer van de gebeurtenissen. Naast de in principe ernstige kant van de bedevaart zijn er ook genoeg gezellige en ontspannen momenten te zien. Het reisgezelschap heeft er duidelijk zin. Ofschoon de titel van de film aan de lange kant is, komt die maar kort en niet al te duidelijk in beeld. Ook valt de kijker van de ene gebeurtenis in de andere. De overgangen zouden wat meer voorbereid kunnen worden. De cameravoering is rustig. Er komen veel mensen en gebeurtenissen goed in beeld. De kijker voelt zich tussen het publiek staan. Jammer dat sommige shots erg kort zijn gesneden, terwijl juist in de lengte van de preken op zeer acceptabele wijze wordt gesneden d.m.v. tussenshots. De groepsfoto met de kinderen kan met een ‘klikgeluid’ van een fotocamera en een ‘still’ opgeleukt worden. Samenvattend: Een knap gemaakte film. Het blijft lastig om alle gebeurtenissen van zo’n driedaagse reis in een overzichtelijk geheel te vangen. Deze film over het katholieke Kevelaer is bedoeld voor deelnemers van de reis. Anderen, gelovigen of niet-gelovigen, kunnen zeker ook genieten van de kerkelijke folklore die duidelijk in beeld is gebracht.
Jos Duijnhoven